Informatiesystemen, en vooral dan die systemen die via het internet toegankelijk zijn, vereisen een sluitende identificatie van de gebruiker evenals tot wat deze gebruiker toegang heeft.

In de oudheid (althans naar informatica termen), waren informaticasystemen vaak monolitisch van aard. Dit betekent dat een oplossing of een dienst bestond uit slechts één applicatie. Bijvoorbeeld was de gebruikersinterface, de business en functionele logica en de gegevensbron allemaal vervat in één applicatie.

Een dergelijke architectuur laat partiële upgrades, bijwerkingen en bugfixes niet toe zonder het hele systeem offline te nemen.

Vandaag wordt er nog maar zelden gewerkt met monolitische systemen.