Er zijn grosso-modo twee soorten cryptografische technieken, de symmetrische en de asymmetrische.

Hierna zal heel summier worden ingegaan op deze twee soorten versleuteling.

Symmetrische cryptografie

Bij de symmetrische cryptografie moet de sleutel die toelaat de gecommuniceerde boodschap te lezen van de oorsprong van verzending naar de bestemming van de verzending van de te communiceren boodschap medegedeeld worden.

Voorbeeld

Anne-Sophie wilt een versleuteld bericht sturen naar Gert-Jan via de techniek van symmetrische cryptografie. Hiervoor versleutelt zij het bericht met een algoritme zoals bijvoorbeeld AES via een software applicatie zoals WinZip.

Gert-Jan die de bestemmeling is van het bericht van Anne-Sophie zal de inhoud van het bericht enkel kunnen lezen indien Anne-Sophie hem het wachtwoord om het bericht te openen communiceert. Communiceert Anne-Sophie het wachtwoord niet, dan zal Gert-Jan geen toegang hebben tot de inhoud van het bericht.

Men merkt hier onmiddelijk het zwakke punt van deze techniek. Het wachtwoord moet immers aan de bestemmeling worden medegedeeld, hetzij via dezelfde e-mail hetzij via een aparte e-mail of een ander kanaal, zoals bijvoorbeeld een SMS-bericht.

Indien het wachtwoord via dezelfde e-mail wordt verstuurd, en deze e-mail wordt bij de communicatie onderschept dan kan degene die het e-mailbericht heeft onderschept de boodschap lezen.

Asymmetrische cryptografie

Bij asymmetrische cryptografie wordt er geen sleutel tussen de communicerende partijen overgedragen.

Deze techniek maakt gebruikt van een derde vertrouwenspartij, “trusted third party (TTP)”,

De techniek maakt gebruik van een private sleutel die in het bezit is van de persoon die het bericht wilt versturen, en alleen door hem/haar gekend is, en een publieke sleutel die door iedereen kan geconsulteerd worden. Het voordeel van deze techniek is dat de private sleutel niet moet worden gecommuniceerd aan de tegenpartij.

Bloep, 11 juni 2025.